Bu Kadın Benim Anam Şiiri - Mahi Afif

Başında kırk akçeli başlığı Sırtında üç peşli işliği vardı. Küpleri güzden doldururdu, İçlerinde; Pekmez, un, dövme, aşlığı vardı. Cebi olmadı gençliğinde, parasızdı Odaları açık, gorasızdı. Bilmezdi saat, salı, pazartesi Günlüğünde kullandığı; Er, şafak, önceki ve ertesi. Başında oyasız yazması, Elinde küreği, kazması, Belinde darabulus kuşağıyla Bu kadın benim anam. Beş yetim büyütmüş, Evlat, oğul, uşağıyla. O kadın benim anam Kaybettiğini bulmak için İki besmele çekerdi İki kile unluk için Koyakları ekerdi. Hiç ihmal etmez, Günde beş kez Allaha diz çökerdi. Muhannete muhtaç olmamacasına Tarladan tarlaya sekerdi. Ahırdakilere kışlık olsun diye Burma yolar, geven sökerdi. Bu kadın benim anam. Ayağında kara lastik, Üzerinde satıraç zıbını vardı. Yün eğirirdi eğişmeçle Parmağının ucunda, Çocuğunun biri yanında Biri sırtında, hopucunda. İyi bilirim, iki yırtık vardı Bir tek pabucunda. Çayını kırlardan toplar Şekerini kuru duttan yapardı. İşler iyi gitmediğinde Allah minessabirin derdi, Canı daraldığında Kimseyi ne döver ne söverdi O sadece dizlerini ve İman tahtasını döverdi. Bu kadın “Anadolu” da ki anaydı. Daima haklıdan yanaydı. O kadın benim anamdır. Anamın yarını bugünden başlardı İşi hep erden ve şafak ileydi onun Bir katır, iki öküzdü hayali Bununla harman hasat düşlerdi. İki dana iki ineği oldu hep Sarı ineği kara inekle eşlerdi Tarlaları onlarla işlerdi. Yağını cevizden çıkarırdı, Kokusunu kekikten, Urbasını kendi dokurdu Tezgâhında mekikten. Gelin anam güzel anam Bu kadın benim anam. Bilmezdi ömründe yok demeği Don yağıyla olurdu yemeği Yediği içtiği hep el emeği Yanında eğişmeç ve sümeği İsli tencere olurdu küresinde Bir eli çalışırken süresinde Öbürü patates püresinde Elde elektrik varken onda lamba olurdu Lamba varken, idare İdare varken çırayla ederdi idare. Kadın anam, gelin anam Günyüzü görmeyen ay yüzlü anam Bu kadın benim anam.