Bu Kadın Benim Anam Şiiri - Fikri Avşar 2

BU KADIN BENİM ANAM
Zor şartlarda çalışırdı.
Babam ile yarışırdı.
Eller nasır yüzü nurdu.
Bu kadın benim anam.

Aksesuarı olmadı.
Boya pudura bilmedi.
Şükründen geri kalmadı.
Bu kadın benim anam.

Hakların kendi korurdu.
Bir kale gibi dururdu.
Yalın ayakta yürürdü.
Bu kadın benim anam.

Dağdan odunu alırdı.
Çamaşıra su kurardı.
Onu eliyle ovardı.
Bu kadın benim anam.

Sabahlar erken kalkardı.
Bahçede fide ekerdi.
Döner ocağı yakardı.
Bu kadın benim anam.

Rahmaetler ile andığım.
Ölüsünde çok sevdiğim.
Sevgisiyle büyüdüğüm.
Bu kadın benim anam.
Yokluğu zor ve yaman.
Buna nasıl dayanam.
Vay anam,vay vay anam,
Vay...
                  Fikri Avşar