Ne ölümden korkum var, ne de hayatta gözüm;
Yaşamak haram olmuş çaresizim, öksüzüm..
İçerim kan ağlıyor sensiz gülse de yüzüm.
Ağlamışım, gülmüşüm sevgilim fark eder mi?
Buna kader! Diyorsun, aslında bu kader mi?
Nasıl isyan etmem ben böyle bir kâinata,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta