Adam arabistan çöllerinde,günlerce aç, sussuz ve uykuz mahsur kalmıştı
Bir ay boyunca gökyüzüne bakıp, yol gösterecek bir yıldız,bir ışık arıyordu
Nafile, ne sabah yıldızı şavkı,ne de ay hüzmeleri gözlerini kamaştırmıyordu.
Âma,adam nihayetinde Ramazan ayı ışığıyla yüzyüze gelip,yoluna devam etti...
.......
.......
01.11.11
Kayıt Tarihi : 14.11.2011 15:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!