Bu kadar üzmeye ne hakkın vardı...

Bir içten bakışa nasıl kanmışım
Yüreğime derman olur sanmışım
Yıllar boyu özleminle yanmışım
…Bu kadar üzmeye ne hakkın vardı.

İlk göz ağrımdın gülden sakındım
Geçtiğin yollara her gün bakındım
Gözden uzak olsun ruhen yakındım
…Bu kadar üzmeye ne hakkın vardı.

Sevginle ufkuma güneş doğardı
Koca dünya şu gönlüme sığardı
Kalbe hüzün çöktü saçlar ağardı
…Bu kadar üzmeye ne hakkın vardı.

İlham kaynağımdın şiir dünyama
Yazılan kalmazmış buğulu cama
Yürek kırılmışsa tutmazmış yama
…Bu kadar üzmeye ne hakkın vardı.

Sevmişim mecnuna çıktı bu adım
Gördüğüm her yüzde seni aradım
Sen gittin kırıldı kolum kanadım
…Bu kadar üzmeye ne hakkın vardı.

Sevgi bu değilse, ben mi yanlışım
Hayallere kanmış düşe dalmışım
Şimdi anlıyorum boşa yanmışım
…Bu kadar üzmeye ne hakkın vardı.

Nasıl inanmıştım akıllar almaz
Yeminler yalanmış işte bu olmaz
Ceyhan’ın sevgiye güveni kalmaz
…Bu kadar üzmeye ne hakkın vardı.

İst./2013