Bu kadar mı zalim din sen

gözlerim yanıyor,
ağlamak için
savaşıyor ama
ağlamayacağım
boşa çıkartıyorum tüm hesapları
aşk adına
kan rengine dönmeden akıtmayacağım
bir damla dahi gözlerimden.
gözlerim yanıyor içinde sen.
ağlarsam gidersin diye
ağlamıyorum gözümde sen..
ve nereye baksam yine sen.
içtiğim su
yediğim ekmek
yine sen
hep sen
bu kadarmı zalimdin sen
ki gitmiyorsun bir türlü beynimden
insaf diyorum insaf
bir sıkımlık bu canımı alıp ta bitsen
şimdi ne ölüyüm ne diri
en beterin de beteri imişsin sen
daha yeni çark etti aklım
kalbime bakmıyorum bile
sen anla artık
o ne halde
bu kadar çok sevilmek mi fazla geldi sana
terk ettin beni
mahvettin!
dağıttın!
bir araya getirilmez ettin.
annemin bile avutamayacağı kadar sancılıyım.
ki anla artık ne denli sensizim.
bilmiyorum
bilemiyorum
kırdığın bu beni sen bile toparlaya bilirmisin.
kırıldım,incindim
küstüm sana
küstüm aşka
beni belirsiz bir şekle sokup öylece gittin.
geri gel demeye ne mecal bıraktın ne bir söz,
bu mutsuzluk ta seni suçlu,
beni suç olarak görüyorum.
senin cezan ben tarafından
bir ömür hatta
sonsuz ömür boyunca susmak olacak...
ben suç olarak bir söz olarak silineceğim varlık haznesinden.
ruhum yanacak.
yanacak ve bitecek.
bir çift göz için yok olacak..
hiç yaşanmamış sayılacak..
sen yine mutlu kalacaksın..
mutlu olarak
mutlu kalarak.