Bu kadar mı yoksullaştı duygularımız?
Duyarsız,umarsız ve acımasız olduk
Kör kuyulara attık yaşadıklarımızı
Soğuk rüzgarları biz mi yarattık?
Neydi sahi paylaşamadıklarımız?
Neydi anlatamadıklarımız?
Gurur ve kibir sarmışta etrafımızı
Tanımaz olduk birbirimizi
Manasız ayrılıklara daldık
Elimize ne geçti?
Nerde hata yaptık?
Sevgiyi yitirdik, insanı sorgularken
Aşka bile şüpheyle yaklaşır olduk
Kimsenin kimseyi tanıyamadığını
Kimsenin kimseyi anlayamadığını sanarak
Ayrılıklara yelken açtık…
Bu kadar mı yabancılaştık birbirimize
İçimizden geldiği gibi ağlayamadık
Dilimizin ucunda kaldı söyleyeceklerimiz
Gülemedik doyasıya bir çocuk gibi
Duygu selinin önüne hep setler çektik
Hayallerimizi bile sınırladık
Manasız korkulara daldık
Sebep neydi sahi?
Neydi bizi el yapan?
Değer miydi?
Bu üç günlük dünyadan gidecekken
Bir gün elveda diyecekken
Kalabalıklar içinde yalnızlaştık
Kimseye fırsat tanımadık
Unuttuk insan olmanın onurunu
İsyan ettik yok yere
Güzel yüzleri göremedik
Sevgiyle bakan gözleri göremedik
Umut etmeyi,sevmeyi özledik
Hep sözde kaldı
Paylaşmayı beceremedik
İnsan gibi yaşamayı öğrenemedik……
Aralık,2004/ist
Kayıt Tarihi : 22.8.2006 22:15:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kutlarım...saygı sevgiyle
Ümran Tokmak
'Böbürlenerek yürüme,ne göklere erebilirsin ne dağları delebilirsin.'
'Tevazu fazilettir çirkindir büyüklenmek,
Sadaka gibi sevap kibirliye kibretmek'
__Hoca hanım, tema olarak sosyolojik bir yaraya temas etmişsiniz.
Tebrik ediyorum.
Selam ve saygılar
TÜM YORUMLAR (3)