Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bu güzel şiiri bir kez okumuştum...bazı dizeleri hafızamda yer etmişti..bugün bu dizeler birden aklıma geldi..ve şiiri bir daha okudum..Sevgili Şaire tşk..ve tebrikler... Ayrıca şiiri tlf.la bana okuyan sevgili Ali Niyazi Gül'e/ şaire ayrıca tşk.ediyorum..
Az önce Ali Niyazi bey okudu bu şiiri bana. Ersin beyin şiiri dedi.
Bende nasıl kaçırmışım bu şiiri dedim. Son derece güzel bir şiir. Çok hoşuma gitti.
Üstadım sizi kutluyorum.
Saygılarımla.
Bu arada 20 olsa rakamlarda 20 ye basardım. Çünkü bu şiir 10 luk şiir değil. Çok daha fazlasını hakediyor.
Okuduğum en güzel şiirlerden biri. 'Bu kadar az değilsin'....Kelimelerin ve duygunun derinliğinden binlerce şiir çıkacak kadar sevgi yüklü...Çok kısa bir şiir geldi aklıma...Sevginin kelimelerle yarıştığı...Onu eklemek istedim....
Ben seni
Birgün kaybetmek için sevmedim....
Seni ben
Daima sevmek için kaybettim.....
Ne mutlu bu duyguyu yaşayabilmek....Kutluyorum....
Sevgiler....
tebrikler teşekkürler güzel anlatım ....kaleminiz daim olsun...sevgi ve saygıyla kalın
İnce işlenmiş,kelimeler dantel misali...Tebrikler üstat..:Saygılarımla...Tam puan...
Ne diyeyim daha ki sözler akıp gidiyor,
Sevdayı yürek yaşar dinle bak o ne diyor,
Duygular şiirlerce bil ki feryat ediyor,
Yetmez ki tüm dizeler bu kadar az değilsin…
Yeter artık istersen bu şiir bitmeyecek,
Anla ki tarifine sayfalar yetmeyecek,
Sensiz beni hiçbir aşk bil mutlu etmeyecek,
Yetmez ki tüm sevdalar bu kadar az değilsin…
Usta bir kalemden yine ustaca yazılmış dizler okumak çok çok güzeldi.
Kutluyorum kaleminizi ve yüreğinizi. Saygılar yüreğinize
abicim cok cok guzel............
yemin ederim siirinizi okurken agladim.
yureginize saglik
Yeter artık istersen bu şiir bitmeyecek,
Anla ki tarifine sayfalar yetmeyecek,
Sensiz beni hiçbir aşk bil mutlu etmeyecek,
Yetmez ki tüm sevdalar bu kadar az değilsin
HOCAM BU GÜZEL ESERİN RADYO GÜLLÜKDE ŞU AN DİNLEYİCİSİ İLE PAYLAŞILIYOR.O GÜZEL YÜREĞİNE KALEMİNE SAGLIK.KUTLUYORUM. SAYGILARIMLA.
EROL SAGUN.
'zengin kafiyeyle süslenmiş harika bir hece şiiri kutlarım usta kaleminizi tam puanla tebrikler selam ve dualarımla'
Acımadan bıraktın yüz üstü gittin beni
Yakacaktım olmadı yakacaktım bu teni
Söküp de atabilsem söküp atardım seni
Yaptıklarına bir bak bu kadar az değilsin…Erol Duran
Tebrikler üstad.
Bu şiir ile ilgili 44 tane yorum bulunmakta