Bilirsin sevgilim kafası dağınık bir adamım ben.
Doğrudan söyleyemem,
Heybetli cümleler dolanır ağzımda.
Çünkü anlatmak başkadır yazarken,
Anlamak başka.
Kelimelerle oynarken tüketiyorum ömrümü,
Geçmişe sarıldığım zamanlar olacak bu günler.
Birkaç satırlık ömürdür çünkü insanın yaşadığı,
Sevdiği, sevildiği.
Alımlı bir kadına şiir yazıyorum.
Ben kelimelerle oynayan basit bir çocuğum.
Dünyadan öyle huzur mutluluk falan istemem.
Ağladığımda yüreğim sahiden parçalansın,
Öfkemin hedefi seçili dursun gözlerimde,
Parladıklarım gereksiz yalanlardan olmasın.
Bu kadarı bana yeter.
Sahi ne kaldı dünyadan alacağım?
İyisini tutup çektim kolundan,
Kötüsü sırtımda duruyor yük olarak.
Ben sadece anlamlı bir hayat istiyorum,
Kimsenin incitemediği.
Bu kadar.
Kayıt Tarihi : 19.3.2023 09:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Burası çocuk parkı mı?
![Bilal Yılmaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2023/03/19/bu-kadar-48.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)