Uğraşma boşuna,gülmüyor yüzün,
Çileler yetti mi cana bu kadar!
Aklına gelir mi verdiğin sözün,
Unutmak kolay mı sana bu kadar?
Bırakıp da gittin yaban ellere,
Ne de kolay kandın tatlı dillere,
Uğruna ölürdüm belki bin kere,
Kıymet veren var mı,sana bu kadar?
Uzaktan davulun sesi hoş gelir,
Her yazın ardından kara kış gelir,
Maziyi anınca gözden yaş gelir,
Çektiğin az gelir sana bu kadar.
Bilirim pişmansın, faydasız ama,
Hem sen mahkum oldun,hem de ben gama,
Kendi düşen ağlamaz,sen de ağlama,
O hakkı kim verir, sana bu kadar?
TRABZON’1992
Bahadır Özcan AkbaşKayıt Tarihi : 13.6.2007 11:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
öğretmenlik hayatına yeni başlamıştım ıssız bir dağ köyünde acı anılarımla başbaşa kalmıştım.her şey gözümün önünden bir film şeridi gibi geçti birden.mazideki bir vefasızı hatırladım ona bir serzenişti bu.çünkü o beni ansızın bırakıp da gitmişti.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!