Senin bütün olasılıklarını
Dilini dilime dayayıp var gücünle
Kazdığın mezarlardan birine gömdüm
Bir sabah ayazında adını fısıldadım hamili aşklara
Daha mezarının başında
Bu kaçıncı, unuttum
Bir olasılıkta yok saydım kimsesizliği
Boş evlerin baş ağrılarından
Pencere pervazına sıkışan rüzgârın hırıltısından
Uğuldayan duvar yalnızlığından kaçtım
Herkesin arasına daldım
Ki başkaları çarpandı
Ağzım yüzüm birdenbire
Aynalarda bana çarpılandı
-hep sağımdan geldi paralizi
sol yanıma çarpıldım
bu konu ayrı-
Kandırıldım kendimde geleceğe
Bu kaçıncı, unuttum
Bir başka olasılıkta gözlerim ne işe yarardı
Düşlerini gezdiremeyecekse hiç değilse
Ağzım, burnum, ellerim
Denizde pul, gökte kanat
Rüzgârda savrulan yele değilse
Hiçbir şey değişmeyecekse
Kaldırım yapaylığında uzayacaksa
Hayat tırmanmak değil de neyse
Prizmanın tabanında kaldım
Tanrıyı taşıdım omuzlarımda
Hep kalabalıktım
Bu kaçıncı, unuttum
Diğerinde çok şey söyledim
Dilim damağıma çarparak alkışladıkça
Kendine vuruldu tüm sözlerim
Ve tüm kavramlarım
Babasını peydahlayan piçti
En çok babama ispattım yani
Ve pişmandım aslında varolduğuma
-Tanrım defterinden sil beni-
Kayboldum son olasılıkta
Bu kaçıncı, unuttum
Bir sabah ayazında daha
Adını fısıldadım hamili aşklara
Bu kaçıncı, unuttum
Kayıt Tarihi : 15.4.2008 12:22:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
