Bu kaçıncı ölümdü Şiiri - Mehmet Macit

saklarım sırlarımı karanlık gecelere,
gündüzler insafsız,
geceler yalansız.
ay doğmuştu ufuktan,
korkar oldum nedendir alacakaranlıktan.
inadına geç kalır dost sandığım bulutlar,
dolunay ah dolunay!
görmesin artık gözüm muhteşem güzelliği,
hatırlatmasın bana mah yüzlü sevgiliyi.
tenimde ayaz,
düşlerim ahraz.
rüzgârla oynaşan yaprağın melodisi hüzündü,
sensiz geçen ömürde bu kaçıncı güzündü.

haykırışlara karışır korku dolu çığlıklar,
derinden uğultular.
sarar ruhları bir an tükenmişlik duygusu,
yitip gitme korkusu.
düşüyor yapraklar bir bir tutundukları daldan,
tükenen günler gibi.
şekillenir gölgeler bin bir desen içinde,
gölge değildi resimler düşlerdeki sevgili.
düşlere dalan akıl,
kalbi eylermiş vekil.
vekile uyan gönül çıkmaz yollara düştü,
sensiz geçen ömürde bu kaçıncı düştü.

sancıdır yüreklerde yalan olan sevdalar,
aşka mahkûm aşıklar sanki kefenlenmiş mevtalar.
sıra sıra kabirler,
ölmeden ölenlerin sırlarına ererler.
kaçtığın bu ıssızda sanma ki sona erer yüreğinde ki sancı,
büyülenmiş aklınla avlamış seni avcı.
av olmuşsun arsıza,
gönül çalan hırsıza.
yarasaya av olan kurbanın çığlıklarını dinle,
yüreğindeki aşkla ister öl,
ister inle.
kalbimin her köşesi sana ait bölümdü,
intizara el açan iflah olmaz solumdu.
bu minvalde her gece kabristanlık yolumdu,
sensiz geçen ömürde bu kaçıncı ölümdü.

Mehmet Macit
10.11.2016
Dikili/İzmir