Bu kaçıncı bekleyiş? Şiiri - Mehmet Macit

radyoda güz şarkısı,
dışarıda kış yağmuru,
masamda susuz rakı.
ruhumda derin bir iştiyak.
ve de yetim bir aşk.
çilingir sofram dalgalı denize nazırdı.
inan ki gülüm;
kurduğum masa da her şey hazırdı.

tamamlanmıştı kare blöfsüz bir pokere,
ortada bir aşk.
restleşmeden oynanmalı son oyun.
kartlar açık,
net olmalıydı duygular.
pas geçmemeli dudaklar,
arzuyla sarılmalı gönüller sahipsiz kalan aşka.
lakin,
kurulan bu kaçıncı masa?
bu kaçıncı bekleyiş?

güz şarkılarına eşlik ederken yağmur,
sundurmaya düşen damlalar gibi düşüyordu yaşlarım.
geceyi aydınlatan şimşek,
kulakları sağır eden gök gürültüsü…
kesildi ışıklar,
sustu güz şarkıları.
hızlandı yağmur,
coştu rüzgar,
homurdandı uzaktan kıyıları döven dalgalar.
titredi rakıyla dolu bardak,
direndi fırtınaya seviştiğimiz çardak.

susturmalıydım hıçkırıklarımı,
sönmeliydi yangın.
elimde dolu bardak,
kesif bir anason kokusu,
derin bir nefes,
boşalmıştı bardak.
boğmalıydım seni yüreğimde sonsuza dek,
boğma bir rakıyla.

kaç kez doldu boşaldı,
söndürmedi alevi.
gülüyordum çılgınlar gibi…
silinsin istedim senden kalan son izler,
dinsin istedim ruhumdaki krizler.
atıldım kucağına yağmurun titreme nöbetlerinde.

görsem de restini,
kanmıştım blöfüne.
ölümle eş değerdi sensizlik,
susmuştu doğa,
ruhumda hüzün dolu bir sessizlik…

bizi anlatan bir türkünün nağmeleri radyoda:
‘’bir fırtına tuttu bizi, deryaya kardı.
o bizim kavuşmalarımız a yarim mahşere kaldı.’’

Mehmet Macit
20.12.2017
Dikili/İzmir