Bu İsyan Senin Sesindir Halkım

Görüyorsun işte hayat devam ediyor yar
Herkes bir koşuşturmanın peşinde
Kimi koşar adım işine giderken
Kimiyse okula gönderdiği çocuğunun derdinde
Düşüncesi yüzünden hapse girenler
Kör bir kurşuna doğru yol alırken
Alkışlar ve karanfiller arasında
Arkasında bıraktığı milyonlarla büyüyenler
Memleketse aynı,hep bildiğin havada
Çözülmeyi bekliyor tozlu raflarda dosyalar
Faili meçhuller,suikastler ve daha niceleri
Eskiden köşelerde toplanan komik üç beşler
Şimdi çete adı altında memlekete göz dikmiş
Emniyet yeni yatmış,istihbarat derin uykuda
Ama insanlar aynı hala; hala yenilmemiş
Vatansa saldırılara karşı dimdik ayakta
Bilirsin sende sebepsiz patlamaz bombalar
Biri fikri verir,biri o fikrin uşağı
Malzemelerse elbet gelir bir yerlerden
Pimi çeker meydanlarda karanlık bir el
Ve ortalık yine kızıldan kan gölü
Bir dosya daha eklenir masa üstüne
Yeri bellidir aslında o dosyanın
Çok sürmez yeni bir suikast haberi gelir
Kaldırılır tüm dosyalar toz tutmuş bir rafa
Yol üstüne kurulmuş göstermelik barikatlar
Kafasına esen çevirme yapıp arıyor
Bir kısmı da uyuyor devletin araçlarında
Suçlularsa çoktan ehli keyfe karışmış
Yetkili merciiler hep çıkar çatışmasında
'O benim adamım,ona dokundurtmam,hallederiz'
Almış başını gitmiş adam kayırmaca
Kırılmamış karanlıkların ardında şimdi tüm beyazlar
Tek şeffaf kalansa vatanına sevdalı halk
Onu da sömürüyorlar yeni çıkarılan yasalarla
Eskiden topraktı sömürülen şimdi ise insanlar
Bilmezler yar bir memleketin nasıl kurulduğunu
Nice canların güllere rengini verebilmek için
Kefensiz gömülme pahasına düşmana meydan okuduğunu
Artık o meydanlar yalnızca boş konuşanlarla dolu
Tarafçılar,yancılar biraz da hile hurdacılar
Bizden aldıkları dokunulmazlık zırhıyla
Halkına acımadan hırsla kılıç sallayanlar
Bu mektubumu okuduğunda anlarsın beni
Belki başım gövdemle helalleşip gider
Belki benimde şeffaflığıma karışır karanlık
Ama oku ve gör özlediğim dediğin memleketini
Sen yeter ki her özlediğinde bu satırları oku
Belki sana yeni mektuplar yollayacak vaktim yok
Bu saatten sonra ölmekte kanıma dokunmaz
Ama halkına kurşun sıkıp kılıç sallayanlar
Onlarda anlayacak birgün zırhları düştüğünde
Halkı yok saydıklarına pişman olacaklar
Düşene ne kurşun ne de kılıç savrulmaz
Yalnız ve yalnız şefkatli bir el uzatılır
Çünkü halkın olmadığı yerde devlet diye birşey de olamaz...