Bu istanbul hiç çekilmiyor Rasim abi...

Vahit Kemal Kısa
208

ŞİİR


4

TAKİPÇİ

Bu istanbul hiç çekilmiyor Rasim abi...

Kan tutmuş gözlerin
Sararışı yüzünün
Ayazından değil buraların
Belli var bir telaşın
Adını koyamamışsın
Yüreğine mahkûm ettiğin
Bir kaç kelimenin
Gündüzlerini kaybetmişsin
Sevmelerini yitirdiğinden beri
Uzatma ellerini
Sıradan rüyalarıma
Uzanamam tutamam
Utanır gururu erkek bedenimin
Adını duymadığım
Şarkılar söylüyor dudakların
Zor işitiyorum nefesini
Sıktığım yumruklarımın arasından boşalıyor
Katmer katmer acı
Yapma dur be
Beklet biraz
Yutkunduğun son anını
Biraz daha doyayım sana
Biraz daha
Çiçekler açsın
Çay demlediğimiz
Emaye çaydanlığın
Tombul gövdesinde
Düşler kuralım
Kaldırırken hasadını
Yıllar süren
Kuşak çatışmasız arkadaşlığımızın
Sen eski aşklarını
İlk arabanı
Sarı düğmeli
Ceketlerini
Saçının briyantinli halini
Ben ilk ve son aşkımı
Anlatayım kampus bahçelerinde
Hem gelmedi daha
En sevdiğin gömlek renginden
Beyazdan... Örtüsü rüyalarının
Çocuklar kapıda
Aralarında toplamışlar
Ağlayarak üç beş…
Dua istemişsin bizimkilerden
İyide etmişsin
Keşke elimde olsa
Rasim abi,
Elimde olsa da
Çevirsem yolunu zamanın
Yalvarsam yakarsam da
Şu hasırı yırtık iskemleye
Bir kaç saat oturtsam
Sonra bir yolunu bulup
Günlerce seni
Ne kıyak ne harbi adam olduğunu anlatsam
İnsanları bu kadar seven bir
Yüreğin
Bu dünyada yapacak çok işi olduğuna inandırsam
Hem sen ölürsen
Dünyanın bütün cadillacları yanlız kalır be
Dünyanın tüm terzileri
Kime ceket diker sarı düğmeli
Sonra
Kim içer lokumlu kahveyi
Kim çocuklara mendil dağıtır
Bayramlarda
Kim vay be böyle insanlarda varmış dedirtir.
Büyük adanın yazı gelmeden,
Düşmeden cemre toprağa
Düşmek için kara toprağa
Neden bu telaş…
Şimdi bir bastona muhtaç bedenine
Kaç sevda yaslandı
Durmak için ayakta
Yarım kalan işler var koca çınar
Bulamadık ki daha altın işlemeli mendilin sahibini
Son bir şişe beyaz gazozla
Biraz da beyaz leblebi bulmalıyım sana
Son karelerini izletmeliyim
Işık’lı filmlerin
Kız kulesinin önünde
Salep içmeliyiz
Gelincik sigaranla
Sonra bir berber bulup
İnce bıyıklarını
Toplatmalıyız…
Ben çıkıyorum Rasim abi
Oda bana dar geliyor
Cenazende de olmam belki
Bak dışarıda kar yağıyor
Sen de gittin ya
Bu İstanbul
Hiç çekilmiyor…

Vahit Kemal Kısa
Kayıt Tarihi : 5.11.2006 22:20:00
Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Yıldız Şiiri Değerlendir
Hikayesi:


Cumhuriyetin ilk şoförlerinden biriydi Beyefendiliği v e insanlığı ile hayatımda iz bırakan derin bir insandı Çok şey öğretti Gittiğinden beri çok şey değişti

Yorumunuz 5 dakika içinde sitede görüntülenecektir.
  • Şahan Çoker
    Şahan Çoker

    hem içinde mekanı tanımlıyor hem hikayesini anlatıyor ve şiirin sesinide kaybetmiyor
    kutlarım şairi

    Cevap Yaz
  • Özay Sağlam
    Özay Sağlam

    çok içten ve harika...
    tebrikler
    selam ve saygılar

    Cevap Yaz
  • Ramazan Özütürk
    Ramazan Özütürk

    Samimi duyguların mısralara yansıması. Kutlarım.

    selam ile..

    Cevap Yaz
  • Ahmet Ayaz
    Ahmet Ayaz

    Hüzün dolu bir şiir
    kaleminize sağlık.
    Ahmet Ayaz

    Cevap Yaz
  • Selami Ateş
    Selami Ateş

    Bazı insanlar vardır ya vaz geçmek zordur onlardan...Bu Rasim Abi de onlardan biri anlaşılan ...Hem İstanbul'la öyle özdeşleşmiş ki...Onsuz İstanbul çekilmez artık...Ne güzel anlatmışsınız,tebrikler dostum...

    Cevap Yaz

TÜM YORUMLAR (5)

Vahit Kemal Kısa