Bu İnanılmaz Şiiri - İnan Karataş

Zayıflığıma basan koca sütunlar ağırlığı altında kımıldadım çarparak
Günlerimde işlek olmayan yolumun toprak örtüsünü eşeleyen emeğe.
Gücenmeden ilerleyen cılızlığıma zeytin taneleri serpiştirdim sabah sabah.
Sofraya uzanamayan aciz bir çocuk bünyesiyle gördüğüm yıpranma
Güneşi giydiren parmakların sonradan yoruma bulanmış haline içerlemedir aslında.
Sonralar yuta yuta serpilen gizlerle çitelenen kelimeler döktüm içeriye ve bu inanılmaz!

Kelimeler gördüm içten yontulan bir kasılmanın dilden dökülen yongasında.
İçlerde teller titreten,incine incine büyüyen anlamlar yuttum.
Kaynayarak ilerleyen susmalarıma gözlerimden nidalar ekledim bakarak
Hecelerden tuğlalar dizen direncimin odalar kapatan yalnızlık kaplı dizelerine.
Çoktan beri bilincime giren bir tutulma itirafa güçlü dayanaklar sunandır aslında.
Kesilmelerim saplanırken asırlar aşan bir değer giydirdim bildiğime ve bu inanılmaz!

Durup gömülmek payını verdim çevresine yakınlaşmalar ektiğim iletilere.
Hazırlıksız girdiğim girdabın saniyeleri kocamanlara dönüştürdüğü akışının
Düşünsel yetkinlik emen kumlarında geçirgen bir dışavurum aradım direnerek.
Aklanmaz hisle kapanan dudağımda büzüşen ellerin hatırasından halis anlatılar sakladım.
Bu inanılmaz çünkü anlaşılma ağırlığı altında
yakınıma bükülen çoklar diktim sığdırarak.
Çünkü etkisi keskin ve dolduran bir yağdırma bıraktım sığlıklarda gördüğüm yüzlere.

Özümle yüzlerce usanç bıraktım kademelerine ürkekçe asıldığım döngülere
Çizik gövdeler devirdim ağzı açık bekleyişlere deruni kıpırdanmalar sunmak isterken.
Olağan akan yaşantılarda yükseklikten bile kolay görünmeyen koyaklara düşerken
Uzun bir rahne açtım sınıflara tutunarak ilerlemeler uzattığım sarsılmalara.
Bu inanılmaz çünkü bilmezlik yansıtan nice dağınıklıkta ifadeler döktüm derli toplu.
Çünkü hiç durmayan bir argınlık ağırlığında koca bloklar taşıdım ellerimi uzatarak.

22.10.2020