Bu İhtişam Şiiri - Erdal Açıkgöz

Gözümüzün önünde sönüyor ışıklar
Bir can daha solmuş bak üzerinde topraklar
Oysa bizimdir bu fidanlar, bu çocuklar
Sahip çıkamadık yok oldu onlar

Şimdi pişman olup gözyaşı döken
Geçmişte onları bu hale iten
Oysa yolumuz hep hep sevgiden
Geçiyordu hani taa ezelden

Her şeyimizi kaybettirdi bize bu yaşam
Lüks, gösteriş, mal, mülk bu ihtişam
Oysa ecdadımızdan bize miras kalan
Paylaşmak olmalıydı, asıl olan

Dalmışız bir boşluğun ortasına
Ne başı bellidir nede sonu
Takılmışız şeytanın ağlarına
Ne izi bellidir nede yolu

Ne acıdır ki ömür çok uzun değil
İyilik dururken hep kötüye meyil
Başka yol arama doğru yol değil
Yalnız yaradan a kul ol, bir ona eğil