Bu Hikâyede Çok Acı Var

Umudun sabahına çalarken, sımsıcaklığı sağılası güneş
Dallarda, anlamlı anlamsiz raks kalksın
Böcekler
Kuşlar
Işıltılar
Kim bilir, belki bizim oralarda sessizlik
Çoktan bozulmuş
Belki her yerde vaveylan var. Cana kurşun sıkıldıkça
İyi bilsin " Zulüm asla payidar olmaz" ah asla yerde kalmaz

Belki, gökten süzülerek gelip zülüflere dökülen
Seher yelinden
Yüreklere boşalan
Haz
Çağlarda ha çağlar
Belki dağlara vurur, obalardan yükselen türküler

Bu hikâyede acı var. Garip olan her şey yanan bir volkan gibi
Düğümlenmiş kapkara bulutlara
Öykünen
Zehirli dillerin akıtığı her damla ağı utansı bir hâldir

Dehşetlerini zafer sananlar, hak ve umut çalanlar
Koyun gibi güdülenler
Emeğe, cana göz koyanlar
Ayağa kalkmayan mazlumlar
Onur değerini bilmeyenler
Özgürlüğe koşmayan ezilenler utansın

Rengârenk acı tonlardan hep kan damlıyor
Beyhude yasakların katiline uğramış
Irkından ötürü ötekileştirilen
Ölüm korkusu yaşayan
Çocukların
En derin sessiz ahı var
Işıksız karanlığın bağrnda, soğuk cenazelerin kucağında

Avcılar çoktan kurmuşlar tuzağını, gün yi kara gün
En narin, en nazik "can" olan çocuklarada ölüm, evlerde şivan var

Mehmet Çobanlğlu
26.12.2024
İstanbul