Bu Hikaye Sınırları Yok Eder

Ben üzülmek istemedim aslında
Çocuk ağlayana kadar.
Babası vurulan öğrencilerime
Hayatımızda bunlar da var.
Bu gerçekler de...
Alışmalıyız diyene kadar
Diyene kadar üzülmek istemedim aslında.
Bir sınır öyküsüydü bu.
Ey, dostlar!
Bilmem anladınız mı?
Anlayana kadar
Ben üzülmek istemedim aslında.
Ağlar Özgür
Kaçakçı dağlara.
Ve barış arar.
Özgürlük ister doyasıya.
Öğrencilerimin güvercinleri
Uçabilmeli bu sınırdan öbür sınırlara.
Barış istekleri
Hür çiçeklerine
Kavuşmalıdır aslında.
Arzuları saf yüreklerine
Kavuşamıyor diye
Üzülmek istemediysem de
Üzülüyorum işte.
Ağlıyorum şimdi
Ağlıyorum özgürce.
Peki dünya sınırlarındaki
Bu hikayelere
Öbür ağlayanlar kimlerdi?
Yine sen ve ben mi?
Biz mi kahroluyoruz sadece?
Bir öğretmen ile bir öğrenci...
Olup, bitenler
Başka kimsenin umrunda değil miydi!
Ta ki biz ağlayana kadar
Ağlayana kadar, sınırlar aramızdan kaldırılmayacak mı? ..