Sensizliğin ağırlığı çöktü yine
Yalnızlık sürekli bedenimi yokluyor
Seni bana hatırlatabilmek için
Ama yokladığı sadece bir et parçası
Herkesin görebildiği bir bedenim var
Fakat kimsenin göremediği yaralar
Kalbimde usul usul kanayan yaralar
Sonsuza dek orda kalacaklar…
Kim bilir belki yeniden severim
Seni tekrar tekrar unutabilmek için
Önce birkaç silik anı kalır geride
Sonra da karanlık bir silüet
En sonunda sessizce kaybolur bedenin
Bakışların yine kopar bakışlarımdan
Artık sesine başka erkeklerin sesi karışır
Gözlerim unutur sana dair herşeyi
Bu hikaye gidişine benzedi
Kayıt Tarihi : 26.7.2008 01:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!