Ruhuma sırnaşan yalan, dünyanda kefaret aramanın bedelinden başka nedir? Kaçmaktan başka ne kurtarırdı beni kalbe yabancı suretlerinle varlığımı kuşatan anaforundan? Hâlbuki davetkâr serinliğinde soluklanmak ümidiyle sana varmıştım. İnanmıştım dehlizlerinin adıma kavuşacağım bir ülkeye açıldığına. Sevinç ve kut yaşamağa bulaşacak sanmıştım. En ağrılı yanlarımla geçtim saklı duran tarumar cennetlerinden. Kimseyi doyurmayan ırmaklarından ben de içtim. Sahteliğini umursamadan seyrettim gösterişli çiçeklerini. Kalpleri kamaştıran karanlığını göğsüme iliştirdim. Nihayet doğruluğuna şahitlik isteyen anlamlarla yeniden izaha kalkıştığım hayat ve işaret ettiğin istikametlerde dönüşe dair silikleşen izler bana kaybolduğumu öğütledi. Bu canhıraş hakikati kendime telkin ve ikrar ile sayfalarını terk ettim. Yoksa senin esrarında gölgesini yitirenlerin gerçek sandığı rüya beni cehenneme taşıyacaktı. Uçurumla barışacaktı ne varsa ayaklarımı sabit kılan. Şu üstünde korunak aradığım küre varlığımdan utanacaktı. Şimdi bir daha yüzümü sana çevirmemeye ettiğim yemini yineleyerek sermestlik veren sözlerinin aşamayacağı mesafeleri aramıza taşıyorum. Siliyorum senden bulaşan zehri beyin kıvrımlarımdan. Sana kimsenin cesaret edemeyeceği doğrulukta bir veda bırakıyorum. Ey kulakları satır aralarında kurtuluş arayanların çığlığına kapalı duran tuzak; hakkında hiçbir şey bilmediğim yanımda derinleşen çentiklerini mutlak bilinenle onaracak ve bana armağan edilmiş ümitle yoğalacağım. Ne telaş ve ürkeklik ne de korku ve hayıflanma… Belirsizce aşılamaya kalkıştığın bütün zaafları kapaklarının arasında hapse mecbur bırakarak soylu haykırışımı anıtlaştıracağım.
Bu, hiçbir şey anlatmayan kitaba doğru bir sesleniştir.
2010
Abdullah ÇevikKayıt Tarihi : 5.5.2010 00:28:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
