Bu Hazan Beni Yaralar

Bu mevsim hazan.
Bu mevsim yalan…
Hazanda mı olur hep ayrılan?
Ve bu mevsimde
En fazla ben miyim yara alan?

Dökülen yapraklar arasında,
Sıkışıp kaldım.
Beti benzi sararmış mevsimdeyim.
Erguvanlara hasret başladı,
Şimdiden.
Bozkır yalnızlığına merhaba.
Bir yaprak düşerken toprağın kucağına,
İçimde fırtınalar kopar.
Bırakın beni kasıma
En fazla beni hazan anlar.

İrdelemeyin renklerimi.
Ayrılıkların ardından
Her gün bir hüzün bestelerim var.
Kızılla sarı arasında
Griye dönerken duygular.
Mutluluktan nasibimi alma zamanı,
Çok geç…

Aşklar; saklambaç oynar saklanır kuytuya
Çınar gölgeleri ağır ağır
Düşer uzaklara…
Eskisi gibi cömert değil güneş,
Isınmaz yürekler.
Sevgiler nasır tutmuş
Unutulmuş sevilenler.
En zayıf yerinden vurur hazan.
Neşter yer yürekler…

Kasım yağmurları düşerken
Toprak damlalara gebe.

Tebessümler donuk,
Suratlar asılmış bağ bozumunda,
Neler oluyor bu mevsime?
Her şey yerle yeksan.
Duygular talan edilmiş
Ortalık kan revan.

Aşk kokan çiçeklerin boynu bükük,
Boynu bükük bülbüller lal.
Bu hazanda ne varsa?
En çokta beni yaralar…

Gamze YAĞMUR