Bildim Allah'ım bildim, bu hayat ruhuma yük;
Kulun sana sığındı, senin rahmetin büyük.
Hep hayalmiş susuz çölümde gördüğüm vâhâ,
Ben bana yetmiyorum, umudum tek Allah'a.
Çekil önümden çekil, dünya denilen kafes,
Sonsuzluğu istiyor, içimden kopan bir ses!
Varlık içinde yokluk, bu dünyada nasibim
Beni rahmetine sar, ey lütfu sonsuz Rabbim!
Kimsesizlik yurdunda bir gün silinir adın,
Gün gelir de ey Ali, dillerde kalmaz yâdın.
Kayıt Tarihi : 6.9.2023 23:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!