Ne talihim güldü ne de kaderim
Oltasına taktı bu hayat beni
Artık bini aştı derdim kederim
Yaktıkça da yaktı bu hayat beni
Gözlerime haram etti uykuyu
Yaşatmadı sevda denen duyguyu
Yüreğime kazdı dipsiz bir kuyu
Yaktıkça da yaktı bu hayat beni
Ya fırtına ya tipiye tutuldum
Issız köşelerde hep unutuldum
Ne umdum dünyadan ama ne buldum
Yaktıkça da yaktı bu hayat beni
Gözlerime çekti kalın bir perde
Yıllardır sayarım olduğum yerde
Nasıl dayansın can bu kadar derde
Yaktıkça da yaktı bu hayat beni
Kayıt Tarihi : 7.4.2017 20:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Sedat Kocabey](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/04/07/bu-hayat-beni.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!