Her kelimesi mayınlanmış sevdaydı,
Bilmeden soluk aldığımız bu hayat!
Bir çiçegin mavi kokusu,
Bir karıncanın topal yürüyüşü,
Bir ayrılığın buruk gülüşü!
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık




Birikmiş suskunluğun susamışlığını kaç kişi
anlar ? Sahi...
Kim bilir?!
Belki bir gün bir anlayan damdan düşer gibi çıkar gelir...
Teşekkürler.
Küçük diline kadar susan bu hayat, ne güzel bir ifade.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta