Bu hasret bitmez Şiiri - Ahmet Coşkun

Bu hasret bitmez

Gözlerin ufkunda bir kızıl akşam
Aydan önce çıksam yolun üstüne
Yıldızları toplasam gün doğmadan
Siyah maviyi sersem sen gelmeden
Gelip uzansan yamacıma sessizce

Ay doğsa üstümüze on dördünden
Yüzün yüzüme pervane döne düşse
Bütün yıldızları saçlarına diziversem
Sen bir yalnız şarkı eşliğinde aksan
Taçlanırken başın yüreğimin içinde

Sadece ellerin olsun ellerimde tek
Gözlerinle gezsem semayı kat kat
Gündüz koşturmalarımda heyecan
Damarlarımda akan deli kan dursa
Bıraksam kendimi göğsün üstüne

Bin yıllık bir uykuda kalsam öylece
Tükense içimdeki özlemin hasretin
Aktığını görmediğim yaşlarım dinse
Görünmez yaralarımın acısı bitse
Yeniden doğup arınsam bir sabaha