Bu hangi dinin serüveni. Şiiri - Zeynep ...

günaydın sevgilim.
özün aydın olsun içim,
beni dirilmeyecek bir ölüme sevkettin.
nasıl kıydığını merak etmiyorum artık.
sen tarafından kıyım kıyım kıyıldığımdan beridir,
hiç anlamadım,algılayamasamda.
bu bir sevgi belli etme şeklimiydi.
gerçekten bilemedim.
parmağında el izi.
davranışlarında ben izi.
bu hangi dinin serüveni.
özün aydın olsun sevgili,
gözümde beliriverdi asansör pozu gibi kırılmışlık izi.
bu nasıl sevgi şekli bu.
yokluğunun şerrinden hayrı çıkardım ya artık yokum!
yokluğumdan yoku çıkardım ya.
bulamayacağın bir yerin en yitiğiyim.
sinemdeki hançerin yerini değiştirdin ya.
şu an sırtım dam işlemeliyim.
neyse sevgilim tüm yanlış ayaklara rağmen.
düşelim biz cennete düşelim,
sende düş,bende düşeyim.
onlarda düşsün.
lütfen herkes cennete düşsün.
ama ayrı köye,ama ayrı kasabaya.
bir gün senle karşılaşırsak yeniden tanışalım.
bilirsin sana kırılamam,
bildin sana hiç küsmedim.
göreceksin sende herkes gibisin.
olmadığın yer gurbetlik olmaktan çıktı,
şimdi olduğun yerlere gurbetteyim.
sılaya gelesim hiç yok! sevgilim.
senden ziyade kendimden incindim.
yoksa sana kıyamam bilirsin.
bakınca bilirsin zaten sen diye kıydığım da bendim.
neyse sevgilim diyerek konuyu dağıtıyorum,
aşk dediğimi sen dağıttın,bende konuyu dağıtıyorum.
bir senden olsun,bir benden olsun adımları bu ayrılığın.
ilkin sen yusuf ben züleyha idim iyi hatırlarsın.
sonra işte sen beni ne kadar sevdiğini öyle bir belli etmeyle belli ettin ki;
şimdi ben yufus sen yusuf,
yusuf yusuf olduk sevgilim.
züleyha yusufu içine aldı,
yusuf züleyda hiç bir şey koymadı.
züleyha nın harfleri yusuf yusuf diye okundu.
dünya zindana çevrilmiş memleketim,
sırf senden uzak kala bilmek için.
ben zindanı evim bildim.
sana kızgın olmam için hiç bir neden yok!
ellerime bir neden vermedin
nedensiz acılar ve ağrılar armağan ettin.
bu senden aldığım ilk ve son hediyemdi.
teşekkür ederim.
ellerimle olmasada yüreğim de tuta bileceğim hatıran oldu sevgilim.
her şeyden önce insansın.
bu bile yetti.
insan olman yetti.
tabi bende insanım bunu unutmamanı dilerim.
hataya açık her yanımız bizim,
acizliğimiz bir bizim.
bu yüzden sana dargın değilim küsgün değilim.
hiç bir şeyin değilim.
göreceksin sende herkes gibisin.
ne diye bilirim ki insanız biz.
diyecek bir şeyim yok.
insan olana ne denir ki.
sadece seni anlıyorum..
seni anlamak ağrıma gidiyor ama anlıyorum.
yüzüne şefkatle dokun sevdiğim,yüzün değişsin.
istedim ki bir birimize hatice olalım.
istedim bunu ALLAH tan istedim.
alın yazımda züleyha ayarlı yufus olmak varmış buna da hamd ettim.
bilirsin beni bilirim.
ben en sevdiğime tabiyim.
bu sensizlik doğursada sevgilim.
o benim bilmediğimide bilir.
körleştiğim sevgi sensin,
görmeye kavuştuğum da o (CC)
o(cc) ne güzel kavuşmak değilmi.
ağrında,acında yokluğun da onun cilvesi.
bir başkasıyla rızıklanmak ağır olacak ama.
midemiz bulanmayacak,
hazmı zor olan bir niğmete giriftar olmak zorunda kalacak olsamda.
ondan gelene razıyım,
o benim bilmediğimide bilir.
aşk diye sendelediğim sendin.
ki aşka ismaildim,boynum önündeydi bıçak elinde.
ben sen tarafından kesildim.
ve unutma sevgilim bu sevdaya ilk taşı sen attın.
ilk cinayet senin.
ellerim temiz benim.
en az sen kadar,
ellerim temiz benim.