Bu Halk Şiiri - Orhan Kocadağ

Kendini bilmeyen halka
Neylesin ozan
Bir Hallacı Mansur geldi
‘Enel hakım’dedi
Dokuz köyden değil
Dokuz parçaya bölündü
Yüzülerek derisi
Hünkâr Bektaş Veli dedi
‘Her ne arar isen kendinde ara’
Sözü kâr etmedi
Yunus yürüdü hakka
Çağırdı yollarda
‘Bir ben varım benden içeri’ dedi
Halk sırrına eremedi
Pir Sultan Haydar kükredi
‘Gelin canlar bir olalım’
Güç sizde olur dedi
Taşlar yağdı başına
Astılar darağacına
Sarı saçlı, mavi gözlü
Bir deha geldi
Büyük savaşlar verdi
Hakkını verdi halkın
Anlayan az oldu onu
Aşık Veysel anladı halkı
‘Benim sadık yarim kara topraktır’
Dedi ve ona gitti
Bir gazeteci Uğur Mumcu
Yaktı mumları
Saçtı yurduna aydınlık
‘Unutma bizi ey halkım’ dedi
Parçalanarak unutuldu
Aşık Mahsuni Şerif
‘Halk halk’ dedi
Sazıyla, sözüyle yandı tutuştu
Halktan bir halt çıkmadı
Sattı kendini günlük nafakalara
Daha niceleri dert yanıp gitti
Şimdi ben neyleyim
Hak sensin desem ey halk
Hakikatı dile getirsem
Bu halk neyler beni.