Bu Halini Hiç Sevmedim Şiiri - Kiyaz Kılınç

Bu Halini Hiç Sevmedim

Bu halini hiç sevmedim.
Benim sevdiğim kişi sen değilsin.
Bir yabancının gölgesi gibi
yanımda duruyorsun.

Kendinle savaşıyorsun,
benden kaçarken;
gölgenle konuşuyorsun,
kendinden bile kaçarken.

Gözlerin bana yabancı.
Ellerin ellerimi bırakmış,
soğuk bir suskunlukla çürüyorsun.

Sözlerin ağır…
ama suskunluğun,
bir mezar taşı kadar ağır.

Yalnızlıkla kirlenmiş dudaklarında
Artık sözler bile kıymetini yitirmiş
Bir zamanlar göğsünde sığındığım dağlar vardı,
şimdi gölgesinde üşüyorum.

Biliyorum, beni seviyorsun.
Biliyorum, ölüyorsun.
Biliyorum, gidiyorsun.

Ama bu halini hiç sevmedim.
Seviyorsan da böyle sevme,
ölüyorsan da böyle ölme,
gidiyorsan da böyle gitme!

Çünkü bu sen değilsin, çünkü bu benim sevdiğim halin değil ve ben,
bu yabancıyla vedalaşıyorum.

Ya beni al, o ilk sevdiğim zamana götür,
Tekrar sev beni.
Ya da sen hoşça kal.

Sevgi dediğin, böyle mi olur?

Aşk dediğin, böyle mi ölür?

Kiyaz