Bu gurbet Şiiri - Ali Uzun

Zalim kader, çekti yaban ellere,
Köle etti beni yordu bu gurbet.
Atıldım sokağa çıkmaz yollara,
Selamı, belamı verdi bu gurbet.

Gazel ekti zalim gurbet bağıma,
Zehir kattı gençlik yiğit çağıma,
Solumu felç etti döndü sağıma,
Belime çökerek kırdı bu gurbet.

Tutunca yakamı sıktıkca sıktı,
Silkeledi çekti temelde yıktı,
Arkamdan, önümden çamurlar aktı,
Cigerim hançerle yardı bu gurbet.

Gözümü açtırmaz küf fena esti,
Menzile varmaya yolumu kesti,
Kükredi, köpürdü üstüme kustu,
Yedi sülalemi sordu bu gurbet.

Gurbette hayatım romanla başlar,
Kimsesiz insanı her gören taşlar,
Sılamın hasreti içimi haşlar,
Yolum yolağımı sardı bu gurbet.

Ali Uzun’um der çilem bitmedi,
Zorladım şansımı santim gitmedi,
Ne evlat, ne eşe, gücüm yetmedi,
Kitabım, defterim dürdü bu gurbet.