Bu Günü Dolu Yaşa Yarının Boşluğu Hayat ...

Yine güneş doğuyor ve bekli son kez göreceğim bu günü Belli belirsiz bir ömrün kurumaya yüz tutmuş fidanıyım Elbet o gün gelecek tek, tek düşecek yapraklarım toprak olacak belki de Yarına göz açmaya senet yoktur kimsenin elinde tabi benim elimde de Belki son geceyi perdeleyeceğim bu gece son kez çekmeden aralayıp bakacağım sokağına Islıklarını son kez duyacağım rüzgârın her uğuldayışında Temkinli yaklaşımlar olmadı basık bir ruhun üşümesine yenilgiler düştü Sahipsiz kalışlarımdaki sarmalanışı düşünmek hep ertelenme Bir bardak su aldım susuzluğumu gidermek için sımsıkı tutarken sanki tuzla buz olacakmış gibiydi… Acır mıydı bilmem elime değse kırıkları tenim soğuk buz gibi sanki Hayatı hayıflanarak yaşamaktan kör olan gözler buğulu yağmur gibi Sefil zadeyim birazda iç krallığımda başkalığım vardı daimi benzersiz olan Ruh halimi sorma anlatamam belirsiz bütünselliğinden ziyade sessiz Kalkıp adım atarken üçüncü adımda düşmeyeceğime kim garanti verebilir ki Garip anam kendine hep dikkat et derken bana neden her tadışın bir sonrası yok demedi ki Bu günü dolu yaşa yarının boşluğu hayat değil hayatın boşluğu sen olursun niye söylemez Sakin olacağım düşüncelere dalacağım yine son kez pişmanlığa geç kalışa ağlayacağım Belki kurtarışım olmaz ama bir köz sönsün yeter diyerek abdestimi alıp namaza duracağım Dünü yok etmiş olabilirim ama belki bu günü kurtarabilirim yalan dünyanın gerçek hesabında Hasadı geldi koca çınarım solma vaktidir bırak ne varsa üzerinde bir ten bir beden yolculuğun var olanıdır… Zennehar Yılmaz 23.02.2012 11:37:33