Hangi düş tutuyor şu an ellerimizi, hangi keder şeker katıyor demimize… bu günlerde kıvranıyoruz, yoksul öpüşler sunuyoruz dostluğa… Bir yerde canımız yanmış besbelli yoksa kurşun askerler girmezdi kıran kırane dövüşe…
Kanı sevdik biz, şiddeti yaralayanı yaralanı hepsi bizdendi, içimizdeki öç alma isteğimizdendi… şimdi kapıların kilidi bozuk çilingir gelmeden hırsızımız geldi… Soyulduk imdat! Gitti emeğimiz onca zaman ağız kokusu çekmişiz reva mı bu, evet reva düşün bir sor neden aç bir hırsız damladı damımıza…
Daha yeni sokağımızda kavgaya tutuşmuşlar biri bıçaklanmış, hiç kimse girmemiş araya… Kesici alet var arada ya bizim canımız yanarsa, ahmaksın demezler mi! Derler derler ateşin içinde ne bela arıyorsun derler… Sonra kan yüzüne sıçrar göremezsin simanı gösteren kendi keşfin olan aynı… Çünkü temelden çürütmüşüz içimizi… Bir sarsıntıda yerle bir olmamız acizliğimizden değil korkaklığımızdan, ayağa kalkıp direnme gücü gösteremeyişimizden…
Kederliyiz bu aralar, yaralarımız kanamalı, sargı bezleri kırmızıyla dansta… Üstelik ayağımızın altında muz kabuğu var bastığımız gibi yerde bulduk kendimizi… Canımız çok yandı değil mi! Üzüldük inandığımız yerden kopardılar bizi, biz iyilik derken kötülük çaldı kapımızı niye geldin diyemedik desek de konuşacak edepte değildi…
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
