Bu günkü saadet Şiiri - Talip Demir

Her zamankinden farklı bir gündü…
Hep gülen gözlerin o gün üzgündü…
Sevgi dolu sözlerin suskun küskündü…
Açıktı hüznün ve bakışların süzgündü…

“Sen de bir hal var, söyle, nedir kederin? ” Dedim.
İşte o an başladı, kahreden sözlerin.
“Ayrılalım…”diyordun,
“Olmaz…” diyordun,
“Sonu yok bu aşkın…”diyordun…
Bir sürü gerekçeler sıralıyordun.
Oysa daha birkaç gün önce, evet birkaç gün önce,
Sahilde bir bankta;
“Herkesi kırarım, tek seni kıramam,
Bu aşkta engel tanımam, sensiz yaşayamam,
Senin için mahşeri beklerim de asla başkasını düşünmem.
Sen benim biricik sevgilim kaderimsin,
Niçin kederi seçeyim? ” diyordun.

Duyduklarıma inanamıyordum.
Kâbus gördüğümü sanıyordum.
Rüyada mıyım acaba diyerek,
Kendimi çimdikliyordum.

“Lütfen kimlikleriniz” dediğinde polisin,
Elimdeki gözlüğü uzattım.
“Delikanlı sen kendinde misin? ”
İrkildim, çıkarıp kimliğimi verdim.
O an yaşadıklarımın gerçek olduğunu,
Nihayet her şeyin bitmek üzere olduğunu anladım.

Masadan, senden sonra kalktım.
O gün, son kez seni evine bıraktım.

Yalnız kalınmıyor, bende yalnız kalmadım.
O gün yıkılacak gibi olmuştu ya hayatım.
Bakıyorum da bu gün dimdik ayaktayım.

Bana olmaz diyerek sıraladığın gerekçelerinin boş,
Hayallerinin yattığını bir yakınından öğrendim.
Benim için.”O ciddi olsaydı bu günleri yaşamazdım” dediğini de.
Demek ki; tecrübe etmen gerekiyormuş,
Rüzgârın, yön verdiği gönlünün, seni nereye götürdüğünü…
Şimdi bana gelelim;

Hani, “olmaz”, “sonu yok” demiştin ya,
Haklıymışsın, gerçekten olmazmış.
Bu günkü saadetim bana çok uzak kalacakmış.