Bu Günkü Halimiz Şiiri - Mehmet Kılıç

Sevgiyi, saygıyı, kenara koyduk.
Edep ile hâya, atılır olmuş.
Ahlak mefhumunu, temelden oyduk!
Helal’e haramlar, katılır olmuş.

Maddeyle ölçülür, insanda değer.
Sonradan görmeler azarmış meğer.
Geçim derdi ile, yanarken ciğer!
Vicdanlar kuruşa, satılır olmuş.

Güçlü bir devletken olmuşuz kuzu.
Ayırmak imkansız, oğulu, kızı.
Pop müzik çıkınca unuttuk sazı.
Gençlik bir kenara, itilir olmuş.

İtibar görüyor, hortumcu, hırsız.
Çoğaldı kahvede oturan karsız.
Soyunup dökünen, modacı arsız.
Barlarda fuhuş,a yitilir olmuş.

Nerede utanmak? Nerede haya?
Uzayan boynuzlar, değecek aya.
Yetmiş sene önce, maddeci maya.
Yüksek öğrenime, atılır olmuş.

Şeref, onur ölmüş! haysiyet kayıp.
Kapalı giyinmek, baş örtmek ayıp!
Zengin zekat vermez, malına kıyıp.
Hanımı konkende utulur olmuş.

Müdür personele havasın atar.
Memur vatandaşa, fiyaka satar.
Böyle çalışmayla bu ülke batar!
Senenin yarısı, yatılır olmuş.

Ekranlar geyikten geçilmiyor hiç.
Erkekler bayandan seçilmiyor hiç.
Yetimlere kucak açılmıyor hiç.
Bu ülke A Be,ye yutulur olmuş.

Kapkaçtan, terörden, muzdarip ülke.
Özledik; Adalet temeldi mülke.
Unutulsa bile bu temel ilke.
Mehmet, vatanına tutulur olmuş.

MEHMET KILIÇ