-Bu Gün Virane’me Düştü Yol…

virane’me ki düştü yol öksüz kaldı solum
eski günler akla geldi sararıp da soldum
bir gece hüznüydü çöken güne çıkmaz yolum
sensiz anılar kökten küs ahla çok saç yoldum

ah gönül ah vah de dayan kalbi kırdı Nazan
İçi dertli dışı bayram ortadadır azan
bir kez çıkınca yordamdan çöker bahta hazan
inat ve hırsın yüzünden gönlü kara oldum

o suda coşkuyla yüzen balıklar gibiydik
saf ve tertemiz bir kalple daha biz sabiydik
her konu da anlaşırken doğaya tabiydik
habis oyunu görmedim kalben saf bir kuldum

oysa aşk ile demlenir meşk ile coşardık
nehirler gibi çağlayıp sevgiyle yaşardık
sevgi ve saygı içinde gönülden taşardık
sana bir ömrü gömmüştüm ne ektim ne buldum

kaldık mı hep bizken gülen ortada göz yaşlı
donduk kaldık buz misali gönüller ataşlı
yolcu da biz hancı da biz olduk iki başlı
umut tükendi yol bitti artık ben yoruldum

yaralı girdik bu işe yaralı da gittin
ellere alet oluşta beni yardan ittin
ne zaman ki vefan söndü karanlıkta yittin
aşk mıydı neydi görmeden kahpece vuruldum

yine çıkıp geldim işte anı yad etmeye
iç yanık beyin bulanık çekindim gitmeye
gücün yetmedi nedense bir gönlü gütmeye
namert kalbinden kopunca aşktan da duruldum

bu hayat mı bir düzmece bizde mi hata var
ne dost eş sevgi saygı var ne de kalmış bir ar
yalanla sürer her bir şey iş çıkara kadar
ben baktım ki alem bomboş Rabbime sarıldım…

(12.05.2015) AZAP…