Bu gün sensizliğin ilk günü….

Daha dün ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimdeydi.
Çok değil dündü o sevgi sözcüklerini söylediğin gün.
Dündü o sımsıkı sarılıp hiç bitmesin dediğin an.
Yüreğimi, benden kalan her şeyi alıp gittiğin gündü dün.
Henüz bir gece geçti, saatlerin durduğu bir gece.
Ve bu gün sensizliğin ilk günü…
Yarın ikinci günü olacak, diğer gün üç, sonra.
Kaç gün geçti, kaç ay, kaç yıl geçti unutulacak.
Unutulucak odamın duvarlarına sinmiş kokun,
Gözlerimden hiç eksilmeyen hayalin,
Sıcaklığım, bana sarılıp üşüyorum demen,
Ellerinin soğukluğu, gözlerindeki yaşlar,
Gözlerimdeki yaşlar, sustuğumuz anlar,
Sözler, hayaller, ettiğimiz yeminler,
Bana kızdığın anlar, sana kızdığım anlar,
Sonrasında barışmalar, yürüdüğümüz yollar.
İçtiğimiz kahveler, yediğimiz yemekler.
Masmavi geceler, dilekler tuttuğumuz yıldızlar,
Beraberken bile birbirimize duyduğumuz özlemler.
Hepsi unutulacak,
Hepsi unutulacak deyip küçük bir çocuk gibi,
Kendimi kandırıyorum. Ama kanmıyorum.
Ne zaman gözlerim bakmaktan yorulursa,
Yaralı yüreğim, çarpmaktan vazgeçerse,
Ve ben uyumayı nefes almaya tercih edersem,
İşte o zaman unuturum……