BU GÜN ÖTENAZİ HAKKIMI KULLANMAK İSTİYOR ...

Uyur gibi hatta uykuda görülen düşler gibi, dudak kıvrımlarımda bir tebessüm birikmişken götürebilmek için her şeyi en iyi haliylen bu gün ötenazi hakkımı kullanmak istiyorum,
Günlerdir çektim acılar ve yetim sancılar yüzünden dayanılmaz bir hale gelen yaşantıma son vermek üzere, oynadığım bu oyundan vazgeçmek istiyorum.
Şakağıma dayanmış bir çekiçle örselenen beynimin zonklamasından bıktım. Artık hiç bir ilacın bana tesir etmeyeceğini, bozulan bağışıklık sistemime kimsenin yardımının dokunamayacağını biliyorum.Kim bilir belki de bunlar beni sona yaklaştıran senaryonun hiç okumadığım ama baş rolünü oynadım bir oyun.
Neye tutunmak istesem uzaklaşıyor, toprağa atılmış bir tohum misali elim ne zaman bir yağmur damlasına uzanacak olsa, kolum omzumdan kopartılıyor.
Sanki, dönme bir dolapta hep merkeze yakın, hep merkeze uzakta, hep devingen bir güçle sürekli dönüyorum,aciz kalan kelimelerle cümlelerimin sonunu getiremiyor yeniden satır başı yaparak büyük harflerle yazıp altını kırmızı kalemle çiziyorum,anekdotlar düşüyorum kaynağı belli olmayan.
Bıkkınım bana aitsizliklerden, üzerime dikilen bu elbise bana göre değil bedenimi çok sıkıyor, canımı acıtıyor, çoğu zaman da ayağıma dolaşıyor. Ellerim, gözlerim saçlarım,tenim bile bana ait değil sanki,istemsiz birileri uzaktan kumanda ile yönetiyor.
Mutlu sohbetler yapmayalı uzun süre oldu artık iki kelimeyi yan yana getirip uzun cümleler bile kuramıyorum, bıçak ağzı bir sessizliğin en derin çağlayanlarına karışan feryatlarımı duyan yok, arsızca gözyaşlarımı biriktiriyorlar avuçlarına tebessümlerimi çalıp en acı ifadeler sürüyorlar dudaklarıma, dudaklarım kanıyor gören olmuyor.