Bu gün, 20 Mart, günlerden „Dünya Mutluluk Günü“. Birleşmiş Milletler Örgütü 2012 yılında aldığı bir kararla, insanlığa her şeyin maddi güҫ ve zenginlikle verilmeyeceğini, verilemeyeceğini hatırlatmak iҫin böyle bir günü gerekli görmüştür.
Ben, kişisel olarak böyle günlerin ҫoğuna karşıyım, ama nedense yüreğimden gelen insani bir iyimserlikle „Bu Güne“ karşı değilim. Ҫünkü mutluluk, adalet, eşitlik, özgürlük insan olan herkese en ҫok lazım olan değerleridir insanlığın. Tüketime olan aşırı düşkünlüğün doruklara tırmanıldığı kapitalist toplumda yaratılan suni ihtiyaҫlar insanlığa kesinlikle mutluluk verememektedir. Ҫünkü insan, aşırı tüketim ҫılgınlığıyla kendine kendine bile yabancılaşarak hem sosyal ҫevresine, hemde doğal ҫevresine karşı hoyrat tutumları nedeniyle yabancılaşmaktadır.
Bir insanın en ҫok ihtiyaҫ duyduğu birinci şey aҫlık güdüsünün bile üstünde duylan bir ihtiyaҫ sadece „mutluluğa“ olan özlemidir.. Bunu tamamlayan en önemli ikinci şey ise sevgiyle el ele verip ilerlemeye ҫalışan yine mutluluktur. Birbirimize yaklaşırken sesimizin tonundaki ciddiyetin bizim kişiliğimizi yansıtan bir karekter göstergesi olduğunu öteki insan hemen anlayacaktır. Yeter ki, biz iҫten ve samimi duygularla etrafımızı aydınlatalım.
Evet, bir evde, mutluluk yoksa o ev en güzel bahҫeli bir villa olsa bile iҫinde mutluluk ve sevgi olmadıktan sonra hiҫ bir işe yaramayacaktır. Bu yüzden bulunduğumuz her yere „sevgi ve mutluluk halılarıyla“ döşeyerek ağırlamalıyız hayatı.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta