Bu Gün Hiç Bir Şeye Dokunamıyorum

Bugün ne anılarıma ne de gözyaşlarıma dokunabiliyorum.
Beş parçaya bölünmüş yüreğim. Bende eksik kalmış bir parçası, oysa hiç değilse bugün, bugünü kendim için yaşamak isterdim.

Bana ait olsun isterdim tek bir günün. Olmuyor işte, bir türlü bencil olmadı bu deli yüreğim. Oysa hayallerim güzeldi benim. Pembe çiçekler açardı, gönlümün bahçesinde. Her şey sen varken güzeldi. Sana soruyorum niye beni bırakıp gittin?

Duymuyorsun tabi ki beni, duyamazsın ki, yaşayanların bile kulakları sağırken, sen nasıl duyabilirsin?

Sen gittin gideli, pas tuttu gönlümün penceresi, sevemiyorum kimseyi, kimseyi benzetemiyorum sana, senden bana kalan bir kaç canla avunuyorum şimdi.

Bir kaç kez vazgeçtim her şeyden. Yanına gelmek istedim. Bir melek tuttu ellerimden. “Yaşamak güzel vazgeçme “dedi.

O günden sonra ölümü hiç düşünmedim. Sadece sensizlik yaktı içimi,
Bu gün böyleyim. Bugün dokunamıyorum hiç bir şeye, anılarım geldi gözümün önüne
Öyle dalıp gittim uzaklara, sen rahat uyu şimdi.
Yarın kaldığım yerden hayatıma devam ederim, seni unutmadan.
Yaşamak için sebeplerim var çünkü…

Bu gün hiç bir şeye dokunamıyorum. Dokunsam ağlarım. Oysa ben hiç değilse bu gün, ağlamak istemiyorum.
Bu gün bütün anılarımı toprağa gömüyorum. Onlara bir daha dokunmamak için.

Sana gelene kadar yoluma devam edeceğim. O gün geldiğinde, istiyorum ki bir tebessüm olsun yüzüm de, hep güzel hatırlanmak için. Ölüm ölümsüzleşirmiş, sadece seven yüreklerde

Ben bugün bunu fark ettim...