Bu Gün Güllerden Sarı...

bu gün güllerden sarı...
nefretinin doruğunda demlediğin, yalnızlığımı içiyorum yine ellerinden
izini yine şiirlerle sürüyorum kalabalıklardaki iğrenç ten kokuları arasında
ve nefretini hatırlıyorum salılara ve aşkını sarılara
gülümsüyorum..
sana belkide güzele dair bıraktığım tek şeye sarılıyorum ve diyorumki
bu gün güllerden sarı..

evet bu gün güllerden sarı
ve korku içimde, anlamını yitirdilermi onlarda ben gibi.
nefretlemi sulanıyorlar acaba boyunları bükük
üçemi bölündük yoksa bizken
ben,sen,ve sarı
ve artık her gün salı..

bitiyor içindeki yolcuğum
boğazım düğümlü sesim çıkmıyor
seslenemiyorum bir türlü
müsait bir yerinden inecek var..
ve diyorum ki
yapma…
bu gün güllerden sarı

ve bu gün güllerden sarı
senden giderken heybeme koyduğun yanlızlık
senin yapamadığını yaptı bana
ve öğretti bana kendisiyle yaşamayı
ama hayır
buğulu gözlerde ehlileşmeyen ben ehlileşmem yalnızlığınla
durulmuş değilim sakın kanma
susuşlarım haykırışlarımdır hala aşkına
biliyorum her gece yarısı acıya kalkan bir vapur düdüğü misali
o haykırışlar boşuna,
ulaşmaz gözlerinde aşkımı gördüğüme,
ulaşmaz kokusuna muhtac olduğuma,
ulaşmaz ulaşmaz ulaşmaz
çünkü bilirimki artık
bu gün güllerden sarı

ve bu gün güllerden sarı
ve sen artık içinde öldürecek bir anı dahi bulamıyorsun bana dair bize dair
belkide şimdi düşünüyorsun beni hangi yanından kusacağını
ama sen içime dokundun bir kere nereye baksam senden bir iz bırakıyorum
ve ben gerçek acılar giymiş sahte bir aydınlık yerine sahte gülüşler giymiş gerçek bir karanlığı seçtim
biliyorumki artık yarama sen bassamda iyileşmez
ve biliyorumki dünya dursada değişmez
çünkü bu gün güllerden sarı..