Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
k u t l a r ı m
yaşanılası yaşamın içindeki-yaşanılamayan yaşama zebun beeenn...büyük bir infilakla parçalanıyorum...be gönlümü asi çılgın bir tohuma gizleyerek toprağa gömüyorum...şiir vardır ruh köreltir şiir vardır şiir yazdırır..:) beğenilesi bi şiir okudum..yüreğine sağlık neşe dildar..başarıların daim olsun..
Bazı geceler vardır,
Dolunayda simsiyah açan
Ruhunu daraltan insanın
Boğulur yalnızlığın yetmezliği
Geriye kalan
Yaşanmamış yaşanan onca yıl
Ne tarif edilen
Ne tad alınan bir koca geçmiş
İşte öyle bir gece
Temmuz ayıda üşüten
Yalnızlığın diğer adı.
Bu şiire yorum yazmak güç, birşeyler karalayıp katkıda bulunayım dedim.
Tebrikler, yüreğiniz hep ferah olsun.
Saygıyla.
Yarınlar,
Sevda feryatlarına tohumlanıyor.
Çorak topraklar
Kanlı hasret kusuyor.
Kırılıyor yıldızlar
Boşluğa düşüyor apansız.
Kimsesizliğime sığınıyorum
Seni yaşamak vardı
Gitari ezgilerde.
Biliyorsun şairdim
Kalemime yaslanıyorum
İpe giderken (u) yanıyor
Sürgün (y) anlarım
Hele de bu bölümü bitiriyor. Tebrikler. Tam puanım sevgilerimle
Sevgili gönlümüzün kadını ve sevgili neşe canım seni, okumak ve yüreğindeki sevgi çağlayanlarından bizlere de sonduğun için teşekkür ediyorum canım.
Yine muhteşem bir şiir okuttun teşekkür ediyorum ve yüreğinden öpüyorum. Sevgiler yüreğine ve tam paunaımı bırakıyorum sayfana
harika olmuş neşe hanım sanki benim duygularım rdökülmüş dizelerinizden yüreğinize saglık yürekten tam puan saygı ve sevgilerimle yıldırım şimşek
Gün ağarırken yüreğimde
Gökyüzü kızıl saçlarını tarıyor
Öfkesi bitiyor gecenin
Ve tebessüm ediyor güneşe
Kuşların telaşında gizleniyor yaşam
Sıradan koşturmalar eşiğinde…
Kirpiklerim ayrılınca birbirinden
Bir süre için veda ediyorum sana
Atıyorum kendimi günün kollarına…
Can Neş’em bu da benden olsun:)
Sevgimle.
Bu güzel şiiri bi kere okumuştum gene geldim okudum gidiyorum geçen sefer puanı unutmuşum bu sefer on puanımı verip de gidiyorum acıların şiirlerinde kalsın dostum kutlarım şiirini ve yüreğini selam ve sevgilerimle esen kal
Tek kelime . Nefis. Tebriklerimle.
Madem gelmiyorsun,
Ve gelmeyeceksin?
Sana olan hasretimi,
Sona erdirmek için,
Gözlerimi sana versem?
Yanında götürürmüsün?
Her gönülde bir başka hüzün saklıdır.
Ali Osman Yılmaz
Bu şiir ile ilgili 36 tane yorum bulunmakta