Yaş altmış bir işte bugün plakamı bulmuşum!
“Bize her yer Trabzon”muş izin’i hatırladım.
Rakamda da kalsa bile Trabzonlu olmuşum!
Yaşadığım hasreti ve hüzün’ü hatırladım…
Bu yalancı dünyada ben murada ermediğim,
Çaykara benim kazamdır yıllardır varmadığım,
Aramızdan ayrılıp da bir daha görmediğim.
Onlarca yaşıtlarımın yüzünü hatırladım…
Şöyle geriye bir baktım çok azdır güldüklerim
Acılardan, hafızamda kalmadı bildiklerim
Daha da çoktur belki de aklımdan sildiklerim
Ölümlerin haricinde azını hatırladım..
Uzaklardan gören, beni mutlu, mesut sanıyor
Bilemez ki, gönlüm firak ateşiyle yanıyor
Bu gün en mutlu günümken başım neden dönüyor
Yuttuğum bunca hapların dozunu hatırladım…
Gölgeleri uzun olur ikindinin ışını
Yara açıkta kalmaz ki kabuk sarar dışını
Ömrümün son demlerinde yaşıyorken kışını
Baharını ve yazını, güzünü hatırladım…
Ey Mikdadî emeklisin artık yatıp uzandın,
Ah ömür sen baştan sona, bir Kamet bir Ezan’dın
Kendime şunu sormuşum, dünyadan ne kazandın?
Lailaheillellahu sözünü hatırladım…
Ozan Mikdadî
Mikdat BalKayıt Tarihi : 1.7.2015 03:25:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!