Bu Gün Ben Varmıyım Yokmuyum

bu gün moralim küf mavisi
tek bir sözcük bile yazmak gelmiyor içimden..
bütün sözcüklerim intihar etmiş...
bütün düşüncelerim silinmiş
bütün hayallerim ve düşlerim
kurşuni bir yokluğun sarmalında
hissettiğim yalnız, nabzımın vuruşlarıdır...
neydi,kimdi beni bu denli vurup geçen
yarın ne olur,neler yaşarım
hangi renge bürünür soluksuz kalışım bilemem...

artık hiç bir şey umurumda değil...
yaşamak mış, ölmek miş...
güzel miş çirkin miş..
iyilik miş kötülük müş...
soluksuz kalmışım, kalmamışım..
açmışım tokmuşum, umurumda değil
hiç bir şey umurumda değil...
umurumda değil yaşamın renklerle izdivacı bile..

Yarın neler olur, neler yaşarım bilemem,
yaşadığım bu depremi, bu çöküntüyü
kayda almam gerek gün, ay, yıl ve saat olarak...
yazamıyorum işte, sözcükler ölüver miş içimde...
kalemi kağıdı da bir yana iterek...
klavyenin tuşları ise, bir başka bakıyor gözlerime....
ve titreyen parmaklarıma
klavye de şaşkın
haydi yaz diyor...
yazamıyorum...
düşünemiyorum...
düşleyemiyorum...
dilim lal, üstüme dilsizlik baskın geliyor..

heyhat içimdeki dünyayı depremler vurmuş...
bitirmiş masmavi düşlerimi,...
bu gün kendimden kaçıyorum
bu gün moralim küf mavisi
tek bir sözcük bile yazmak içimden gelmiyor..
sanki bütün sözcüklerim intihar etmiş..
İnce sızıdan, dursuz duraksız acıdan öte...
başka bir miras bırakılmamış dünyama
BU GÜN BEN VARMIYIM, YOKMUYUM BİLEMİYORUM

KÖMEN