Bu Gün Bayram Anne. Şiiri - Musa Apuhan

ANNE

Bu gün bayram, herkes annesine gidiyor…
Bende sana geldim anne.
Bir ömür köyün çocuklarına şeker dağıttın,
Bu günde, dağıtasın diye sana şeker getirdim anne…
Çöktüm yanı başına, şekerleri serptim toprağına.
Yasin elimde kaldı. Fatiha düğümlendi boğazıma anne..
Seninle ne güzel anne- evlattık, ne güzel arkadaştık,
Şimdi bütün bunlardan geriye, anılar kaldı anne.
Sen beni bırakıp buraya geldikten sonra,
Ben bütün her şeye yenik düştüm anne.
Sen gidince, seninle sol yanım koptu.
Sensiz ben yarımım, ben yalnızım, ben eksiğim anne…
Senin koynuna bırakmıştım bütün acılarımı ve hüzünlerimi,
Sen gidince her şey üstüme üstüme geliyor anne.
Ben sensiz yoksul, yorgun, yoksun kalmışım,
Dayanağım sendin, sen olmayınca bak nasıl yıkılmışım anne.

Anladım ki sensizlik, ‘’bensizliktir.’’
Şimdi sensizlik, beni her şeysiz bıraktı anne.

Sen, her yalnızlığımda seni çoğaltırdın.
Beni yalnız bırakmazdın anne.
En acılı, en yorgun halinde bile.
Benim için, yüreğinde bir mutluluk saklardın anne.
Bugün bayram, herkes en sevdiğinin kapısına koştu.
Ben elimde şeker, dilimde bir Fatiha’yla, sana geldim anne…
Elin, elimden kayıp gittiği gün,
Sen toprağa, ben ölüme düştüm anne…
Analar, yavrularıyla her bayram aynı yerde.
Sen toprağın koynunda, ben hüznündeyim anne.

Sensiz ilk bayramım.
Bilmem, daha kaç bayram sensiz geçer anne.
Sensizlik bayramsızlık, sensizlik mutsuzluktur.
Bu bayram, sen olmayınca tattım ayrılığı, tattım hasreti anne.
Elini öpemiyorum, sana sarılamıyorum.
Elimde şeker, dilimde Fatiha, toprağına gözyaşı döküyorum anne…
Aldırma yalnızlığıma, üzülme yorulmuşluğuma.
Ben bu toprağa, seninle beraber kendimi de koymuşum anne…
Bu toprağa sol yanımı, gülmüşlüğümü, bayramlarımı bırakmışım.
Sensiz, beni yaşıyor sanma anne…
Saçlarım ellerinsiz, gözyaşlarım mendilinsiz kaldı.
Bin dert çöktü gönlüme, sensiz dertlerim dermansız anne.
Toprağına, bayramda dağıtacağın şekerleri bıraktım.
Şimdi köyün çocukları, bayramlık şekerlerini alıyor senden anne.

Yine sen dinledin, ben dertlerimi anlattım sana.
Şimdi sana, bensizliğimi okuduğum Fatiha’yı bırakıyorum anne.
Biliyorum, sensiz geçen bayrama, bayram denilmez.
Huzurun, mutluluğun, tadın, tuzun, bayramın adıdır ANNE...

Musa APUHAN