Bu Gün Ahmet Benim Şiiri - Yorumlar

Tasavvuf deryasına dalmış bir Hak âşığıdır. İlmi, teşbihleri, sözleri ve nasihatleri bu deryadan saçılan hikmet damlalarıdır. O, bir tarikat kurucusu değildir. Yeni usûller ve ibadet şekilleri ihdâs etmemiştir. Ney, dümbelek, tambur gibi çeşitli çalgı âletleri çalınarak yapılan törenler ve âyinler, Hazret-i Mevlana’nın vefatından 3-4 asır sonra meydana çıkmıştır. Halbuki o, ney ve dümbelek çalmadı. Dönmedi, raks etmedi. Bunları sonra gelenler uydurdu. 47 binden ziyade beytiyle dünyaya nûr saçan Mesnevî’sine, her ülkede, birçok dillerde şerhler yapılmıştır. En kıymetlisi Mevlana Câmi’nin kitabı olup, bunun da şerhleri vardır. Türkçe şerhlerinden, Ankara vâlisi Âbidin Paşanın şerhi çok kıymetlidir. Âbidin Paşa bu şerhinde, ney’in, insan-ı kâmil olduğunu ispat etmektedir.

Mevlevîlik, cahillerin eline düştüğünden, bunlar ney’i çalgı sanarak, ney, dümbelek gibi şeyler çalmaya, dönmeye başlamışlar. İbadete, İslam dininin yasak ettiği çirkin şeyler karıştırmışlardır. Hazret-i Mevlana, bırakın ney çalmayı, oynayıp dönmeyi, yüksek sesle zikir bile yapmadı. Nitekim Mesnevî’sinde diyor ki:
Pes zî cân kün, vasl-ı Canan-râ taleb
Bî leb-ü gâm mîgû nâm-ı rab.

Manası şudur:
O halde, Canana kavuşmayı, cân-u gönülden iste
Dudağını oynatmadan, Rabbinin ismini kalbinden söyle.

Bugün, bu tasavvuf üstadının türbesine sonradan konan çalgı âletlerini görenler, işin gerçeğini bilmeyenler, bu mübarek zatın çalgı çaldığını, bu aletlerin onun olduğunu zannetmektedirler. O hakikat güneşini yakından tanıyanlar, bunlara elbette itibar etmez. Zaten bu büyükler, şüpheli şeylerden kaçtıkları gibi, mubahları bile sınırlı ve ölçülü kullanmışlardır.

Bugün ahmet benim,
ama dünkü Ahmet değil.
Bugün anka benim,
ama yemle beslenen kuşcağız değil.

Bu şiiri yorumlayacak var mı ne demek oluyor bu gün Ahmet benim aslında çok açık
Anlayana lakin insanların anlaması çok zor bir durum bence her insan bilgisine göre
Bir yorum yapar bu böyle sürüp gider çok anlamlı bir şiirdi

Mevlana'nın eserlerini yorumlayacak makama eremedik henüz :)

İman insanın inancıdır. Din imanı doğru yaşamak için gerekli olan yoldur. İlahi aşk ile deli divane olanlara bir sorum olacak. Allahu tealayı nasıl tanıma fırsatımız oldu elbette ki Peygamberin sözlerinden ve kitab-ı Kuran'ı kerimden. Peki bu aika ulaşmanın sebebi nedir Hak tealaya olan teslimiyet değilmidir. Şimdi asıl sormak istediğim soruya geçmek isterim. Veliler, abidler, aşıklar, alimler, tasavvufta aşırıya geçip bazı anlaşılmaz haller ile kendi düşünceleri ile hakikata varıp divane olmalarına bir sözüm yok lakin aklıma takılan da şu oluyor. Bizler peygamberi görmeden ve 1400 sene hadislerinden tanımaya çalıştığımız gibi deli divane rolüne giriyoruz. Peki peygamberi canlı görüp onunla yaşayan sahabeleri neden delirmediler. Dinin rükünlerini yaşamak delirmek sokaklara düşmekmidir. İman hissi dini yaşam ile güzelleşir. dini yaşamak da hükümlerini yerine getirmek ile olur.. literatürleri dizip, halkın kafasını karıştırmak bir meziyet ise o zaman küfür ile karışık batıl düşüncelerden farklı bir yanımız kalmaz. Önce kişi dini yaşamalı, sonra hislerini açmalıdır. Bir kişi anlarsa bin kişi anlamaz durumdadır. Beş vakit namaz kılmadan vecde giriyorum diyenler bu tür hadiselerden örnekler ile kanatsız uçmaya yeltenmişlerdir ve tehlikeyi uç sınırda yaşarlar. Ne Celaleddin ruminin hisleri kalbimmize girer, nede hallacların kelimeleri dilimize dizilir. Hesap Allahu tealaya veriliyor. Şiir yazmak dini yaşamaya benzemez. Dini yaşamak da kelimeler ile ifade edilmez.

Tasuvvuf o kadar derin meselelere dalıyor ki...Kimileri küfre düştüğünü,saçmaladığını zannediyor.Halbuki bilseler Yaradanın ne kadar çok hoşuna gittiğini...Aşk zaten tadılmadan anlaşılmazki...

değişimi ne güzel anlatmış...

tasavufi ögelerle bezenmiş tasavufun hallerini öneseren muhteşem bir şiir.

bu şiir vahdet kasesinden akan şarap damlalarıdır