Bu gün Şiiri - Kadir Yetiker

Gidişinle kahrolan…
Karanlık bir gecede,
Asla inanmadığın aşkın kollarında,
Can çekişen bir zavallının,
Geceye feryadıdır bu.

Duymayacağını bile bile,
Senden habersiz, sadece sana,
Bitmek bilmeyen geceden
Sana atılan bir serzeniştir bu.

Bu gün yokluğunun yıl dönümü.
Bu gün hasretinle tanıştığım,
Özlemenin ne demek olduğunu öğrendiğim,
Sensizlik denen zehri tattığım ilk gün.

Bu gün benim öldüğüm gün.
Bu gün sen diye hasretini kucakladığım,
Sana değil, acımadan harcadığın aşkıma ağladığım,
Bitmeyen ızdıraplarımın adını sen koyduğum gün.

Bilemezdim.
Ayın güneşe küseceğini.
Ceylanlarında pınarlardan zehir içeceğini,
Ve ruhun bedensizde yapacağını bilemezdim.

Gittiğin gün,
Her şey aynı kalır sanmıştım.
Yanılmışım.
Gidişinle,
İlkin penceredeki kumrular,
Ve camdaki büyüttüğün begonyalar,
Ardından da sana dair tüm umutlar
Peşin sıra terk ettiler sevgilim.
Şimdi adı sen olan özlemlerim,
Sen kokan acılarım,
Sebebi sen olan ızdıraplarım,
Ve şura da, tam bağrımda,
Adını sen koyduğum, koca bir yara var.

Neredesin ruhum …?