Bu Gün 22 Kasım Şiiri - Murat Aktaş

BU GÜN 22 KASIM
Yetim’liğimin ve sensiz kalışımın ilk yaş günü
Korkuyorum üşüyor,titriyorum sanırsın kalbimi saran büyük bir buz yığını
Boğuluyorum,nutkum duruyor çözemiyorum bu bendeki düğümü
Biliyorum bu İlahi bir emir bu bir vuslat lakin bu dayanılır bir acı değil BABAM.
.
BU GÜN 22 KASIM
Hasret zincirlerinin ruhumu benliğimi karanlığa gömüşünün ilk yaş günü
Uykularım harap rüyalarımda bile yoksun boş ve bir o kadarda anlamsız
Sen yokken hayat çok acımasız sürüklüyor insanı sürgünlere çok vicdansız
Yerini hiç bir şey dolduramıyor viraneyim yokluğun kahrediyor BABAM.
.
BU GÜN 22 KASIM
Gönül dünyamdaki Güneş’in bir daha geri dönüşü olmayan zamana batışının ilk yaş günü
Ve yine bu gün karanlıkların bir kamçı gibi bir ok gibi yüreğimi parçalayışının ilk doğum günü
Arıyorum bulamıyorum dönüşü yok biliyorum her geçen saniye biraz daha yok oluyorum
Bir yanım hep çökük hep bir hasret BABAM seni çok ama çok özlüyorum.
.
BU GÜN 22 KASIM
Sen yoksun,yokluğun çok zor BABA her geçen gün ayrı bir işkence
Ardıma dönemiyor,yüzümü çeviremiyorum korkuyorum yalnızlığımı hatırlatır diye
Gözlerim yaş doluyor,ağlayamıyorum kimse söz etmesin bu yetim dir diye
Ne yokluğuna,ne sensiz kalan köyüme ne de hasretine alışabildim BABAM
Ne seni bana unutturmayan kokuna ne de seni benden alan mezarına alışabildim BABAM.

Murat AKTAŞ