Bu Gün Şiiri - Zehra Canan Yıldız

Bu gün dünden kalma bir gün değil
Tek başına boylu boyunca bir tarih.
Kos kocaman 04.07.2013 takvim yaprağında
Adıyla şanıyla benim yangınlarda donduğum.
Hadi bakalım dünden bir eser var mı bu günde.
Dün sakindin bu gün daha sakin yine sessizce.
Artık güneş doğduğunda sıcacık penceremde.
Sevinçle açılmıyor gözlerim kapanmak istiyor yine saatlerce.
Sevinç naraları atıp gülmeler ağlamalar içine.
Bir koşmalar bir gitmeler sevildiğini sandığın yerlere,
İçine sığamayıp etrafında neşelenip gülen yüzünde.
Ağlayan içini söylemediğin kendinde yaşattığın
Koskocaman çözüldükçe bağlanan bilmece.
Nasıl ki bilir seni herkes dünya yansa yanan ipliğin yok.
İçinde bir liman senden başka ne gören ne bilen yok.
Kimi zaman dalgalar aşsa boyunu kulaçlar hızlansa da
Artık çabalama kocaman sessiz ah bırak şu dünyaya
Seninle gülüp seninle coşanlara son bir kahkaha.
Ağlamasınlar yokluğunda bilmesinler çaresizliğini.
Güle güle gitti desinler fani dünyadan çekti elini eteğini.
Kimselere özletmesin beni andırmasın silsinler bir kalemde.

04.07.2013