İçim parça parça, gönül yaralı;
Dünya'nın sonuna ermişim bu gün.
Ben nerelerdeyim, aklım nereli?
Kendi kıyametim görmüşüm bugün!
Nedir bu dünyanın sırrı acaba?
İnsansın, iyilik edersin caba,
Eş, dost, konu komşu, anayla baba…
Koca bir boşluğa varmışım bugün.
“Hâk ile yeksan”dan vardım birliğe;
Gayret'i Mevla'yla erdim dirliğe.
Gönül gözlerinde bakar körlüğe
Karanlığı yırtıp, girmişim bugün.
Herkesin aklında bir tek kendi var;
Hile, hud’a… Öfkesi var, fendi var;
Merd-i fikrin her durumda bendi var;
Bend-i ferasetim yarmışım bugün.
Ulvi'yem kavruldum, canım yanıyor;
İnsafsız! Acımdan, faydalanıyor.
Yürek kabarıyor, dalgalanıyor;
Ummana dümeni kırmışım bugün.
15 KASIM 2011
Kayıt Tarihi : 9.11.2013 10:04:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!