SABIR ETTİM ÇİLE ÇEKTİM NE OLU
GÖZLERİM KURUDU KAN İLE DOLDU
BIKTIM SİTEM ETMEKTEN BU HAYAT BENİ YORDU
BEN BU GÖNÜL DERDİNİ ÇEKEMEZ OLDUM
İÇİMDEKİ ÇIĞLIĞI DUYAN OLMUYOR
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta